Budowa, jak zwykle ._. – k a ☾ i a k
| “ | Los uwielbia płatać mi figle. Jakże mogłabym przewidzieć, że ścieżka do mojego serca skrzyżuje się po raz drugi? | ” |
—Joanne w swoim dzienniku. | ||
Joanne Henriche Mare – zmora pochodząca z Niemiec. Liczy blisko 1582 lat, jest początkującą wokalistką, a także tekściarką własnych piosenek. Pasjonuje ją poezja z epoki romantyzmu, a także ruch ideowy, który za sobą niósł. Joanne to wrażliwa, choć porywcza osoba. Może się wydawać wyciszona i niezainteresowana problemami codziennego świata, jednak często daje się porwać emocjom; szczególnie złości oraz zazdrości. Jest dosyć staroświecka, nie przepada za nowinkami technologicznymi oraz za mediami społecznościowymi. Dziewczyna większość wolnego czasu spędza nad swoimi utworami lub wierszami, a także z grupką znajomych i ukochanym. Joanne przyjęła pseudonim J.H. i to właśnie nim posługuje się na co dzień, podpisując własne utwory czy po prostu się przedstawiając.
Osobowość[]
Joanne to typ eleganckiej potworki, dumnie kroczącej przez świat. Jest jednak bardzo nerwowa, co skutkuje częstymi przytykami i drobnymi bójkami w stosunku do osób, które ją wyprowadziły z równowagi. Jako dziecko była bardzo posłuszna oraz karna, wszystko to jednak zmieniło się po tym, gdy przeżyła swój pierwszy zawód miłosny. Obwinia za to swojego surowego ojca, z którym nie chce mieć nic wspólnego. J.H jest bardzo sentymentalną osobą i wbrew pozorom niezwykle uczuciową.
Zainteresowania[]
Muzyka[]
Macocha Joanne chciała, aby jej przybrana córka rozwijała się w różnych dziedzinach, także w muzyce. Zatrudniła dla niej nauczycieli od gry na pianinie oraz kontrabasie. Młoda zmora regularnie uczestniczyła w tych zajęciach, lecz z wiekiem coraz bardziej zaczęło ją to nudzić; nie chciała skończyć jako dodatkowa atrakcja na nadętych rodzinnych kolacjach. Ostatecznie porzuciła granie na instrumentach, choć do dzisiaj pozostała jej wiedza i umiejętności, teraz nieco zapomniane. Przydają jej się przy tworzeniu własnych utworów.
Dziewczyna od dawna wiedziała, że to śpiew ją najbardziej interesuje, jednak nie miała wcześniej odwagi, aby sprzeciwić się kobiecie i poświęcić swojej pasji całe serce. Joanne nie brała lekcji w tej dziedzinie, przez cały ten czas była samoukiem, lecz od kilku miesięcy uczęszcza na zajęcia ze szkolnego chóru. Głos zmory jest silny oraz zdecydowany, ma nieco ochrypłą barwę. Jest wokalem prowadzącym w niewielkiej knajpce na obrzeżach Salem, gdzie dorabia sobie w zespole. Nie pasuje jej śpiewanie do kotleta, czy do szklanki whisky, ale w ten sposób może zarobić na własne wydatki i liczyć na jakieś doświadczenie, czy renomę. Może pewnego dnia dostrzeże ją jakiś producent muzyczny?
Pisarstwo[]
Zmora uwielbia pisać wiersze i poematy, najczęściej zapisuje je na maszynie do pisania, następnie skrawki swojej twórczości wkleja do notatnika, z którym praktycznie nigdy się nie rozstaje. Założyła nawet niewielkie kółeczko literackie, włącznie dla jej przyjaciół i ewentualnie znajomych. Cotygodniowe spotkania na cmentarzu upływają na czytaniu ostatnich utworów i dyskutowaniu na temat emocji, jakie towarzyszyły przy tworzeniu.
Prócz dzieł lirycznych, Joanne pisze teksty do swoich piosenek; są to głównie ballady o lekkim zabarwieniu rockowym, choć dziewczyna nie boi się mocniejszego brzmienia. Najczęściej opowiadają o nieszczęśliwej miłości, lecz zdarzają się też bardziej pogodne. Z reguły opiera je na własnych doświadczeniach i przeżyciach, bądź na tym co zmora chciałaby przekazać szerszej publiczności.
Zdolności i umiejętności[]
- Zamiana w mysz – jedną ze zmorowatych zdolności Joanne jest zamiana w niewielkie zwierzątka. Do tej pory dziewczyna opanowała transformację w mysz polną. W swojej animalistycznej postaci ma białe futerko z czarnymi plamkami, czerwone oraz czarne oko, a także długi i chudziutki ogonek.
- Otwieranie zamków – każdy przedstawiciel jej gatunku uczyni to bez najmniejszego problemu. Dzięki temu zmory z łatwością zakradają się do swoich ofiar, aby się nimi pożywić. J.H. w przeszłości używała owej umiejętności do drobnych kradzieży.
Umiejętności[]
- Jazda konna – ojciec dziewczyny od dzieciństwa namawiał, a czasem zmuszał Joanne do jazdy konnej. Choć zmora nie przepadała za tym zajęciem, to przyzwyczaiła się i zacięcie trenowała ten sport, wplątując do niego nawet elementy akrobatyki. Obecnie potrafi dosiąść konia nawet bez uprzęży i wykonać kilka skomplikowanych figur.
Słabości[]
- Krew – Joanne staje się wyjątkowo agresywna i groźna, gdy zobaczy lub poczuje krew, nieważne czy będzie to ludzka, czy zwierzęca. Przez pewien czas dziewczyna traci nad sobą panowanie i świadomość co się dzieje. Z drugiej strony nabiera wtedy ogromnej siły, staje się szybkim oraz niezwykle skutecznym łowcą.
Wygląd[]
Joanne jest wysoką i wyjątkowo szczupłą osobą, mierzy 187 centymetrów wzrostu. Ma smukłą sylwetkę, płaską klatkę piersiową oraz bardzo długie nogi. Jej skóra przybiera jasnoszary, nieco przezroczysty odcień. Aparycja zmory jest dosyć surowa; jej prosty, choć masywny nos i wystające kości policzkowe nadają jej gniewnego wyglądu. Po spożyciu krwi na jej twarz wstępują lekkie rumieńce, wszystko za sprawą szkarłatnego płynu i tego, że naturalnie nie występuje w jej organizmie. Usta dziewczyny są niewielkie, górna warga jest zdecydowania węższa, nad nią znajduje się niewielki kolczyk zwany medusą. Włosy Joanne są białego koloru, nosi je najczęściej rozpuszczone i w nieładzie. Przykrywają jej szpiczaste, długie uszy. Ma dwukolorowe oczy z ciemnoszarym białkiem. Prawa tęczówka przybiera czerwony odzień, natomiast lewa ma czarną barwę. Oprawą dla jej spojrzenia są cienkie, zakrzywione brwi w dosyć jasnym kolorze. Joanne maluje je na czarno, natomiast do powiek używa śliwkowego cienia. Charakterystycznym elementem jej wyglądu jest tatuaż na szyi przedstawiający róże z kolcami. Mało osób wie, ale ma jeszcze jedną "dziarę" tylko w mniej widocznym miejscu; jest to kruk z czaszką, także otoczony czerwonymi różami, który znajduje się pod jej biustem.
Po czym ją rozpoznać?[]
- Jest bardzo szczupła i delikatna, wygląda jakby zaraz miał porwać ją wiatr.
- Ma mocny, niemiecki akcent.
- Najczęściej przebywa w towarzystwie swoich znajomych, rzadko można ją spotkać samotnie.
- Mimo swojej delikatnej aparycji ma silny i niski głos.
Niezapomniane cytaty[]
Życie zdobywa wartość dzięki miłości. —
- Czas przynosi radę. Należy oczekiwać tej cierpliwie.
—
-
—
Klasyczny potwór[]
Zmora zwana też marą (stąd powiedzenie sen mara, Bóg wiara) – w wierzeniach słowiańskich istota półdemoniczna, dusza człowieka żyjącego lub zmarłego, która nocą męczyła śpiących, wysysając z nich krew. Mara jest często podobna do mitycznych stworzeń Sukkub i Inkub, została najprawdopodobniej zainspirowana paraliżem sennym.
Według ludowych podań zmorami zostawały dusze grzesznych niewiast, dusze ludzi skrzywdzonych, zmarłych bez spowiedzi, potępionych. Zmorami często bywały siódme córki danego małżeństwa lub osoby, którym przy chrzcie przekręcono imię, ale "zmorowatość" dotykać też mogła osoby mające zrośnięte nad oczyma brwi lub różnokolorowe oczy.
Zmorę wyobrażano sobie jako wysoką kobietę o nienaturalnie długich nogach i przezroczystym ciele. Można ją było dostrzec przy świetle Księżyca, gdy jego promienie przechodziły przez ciało zmory. Podania przypisują jej zdolność do otwarcia każdego zamka. Umiała też zmieniać się w rozmaite zwierzęta, a także w przedmioty martwe.
Według podań zmora żywi się krwią. Sadowi się na piersiach śpiącej osoby, przyciska piersi kolanami i powoduje uderzenie krwi do głowy. W ten sposób pozbawia powoli tchu swoją ofiarę. Spija krew wypływającą nosem lub też nacina zębami żyłkę na skroni lub szyi i wysysa. Ofiara zmory traci siły i energię, które później odzyskuje w naturalny sposób. Mocno wygłodzona zmora potrafiła jednak zabić swoją ofiarę.
Biografia[]
Joanne urodziła się w roku 435 w mieście Stuttgart. Przez kilkadziesiąt lat swojego życia, dorastała i uczyła się w tej miejscowości, aż do upadku zachodniej części cesarstwa rzymskiego. Po tym wydarzeniu jej pobyt stanął pod znakiem zapytania. Około sześćset lat później poznała swojego pierwszego, wampirzego wybranka. Była w nim szczerze zakochana, jednak na skutek intryg jej ojca w roku 1329 musiała zakończyć swój związek z ukochanym krwiopijcą. Siedem wieków później, po rozpoczęciu II wojny światowej przeniosła się do Szwajcarii, gdzie żyła do roku 1963. Następnie przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych. Od tego roku uczęszcza do Monster High.
Miejsce pochodzenia[]
Niemcy (Republika Federalna Niemiec, RFN; niem.: Deutschland lub Bundesrepublik Deutschland, BRD,) – państwo federacyjne położone w zachodniej i środkowej Europie. Składa się z 16 krajów związkowych (landów), a jego stolicą i największym miastem jest Berlin. Państwo ma powierzchnię 357 021 km² i panuje w nim klimat umiarkowany. Z ponad 80 milionami mieszkańców jest najludniejszym krajem Unii Europejskiej. Jest to czołowe pod względem gospodarczym i politycznym państwo Europy. Stanowi część strefy Schengen i strefy euro, jest członkiem ONZ, OECD, G8, G20.
Drop Dead Diary[]
| Ksywka: J.H. | |
Ulubione powiedzonko:  Poezja leczy rany, jakie zadaje rozum. 
|
|
| Najbardziej lubi: Nocne spacery po cmentarzu, czasami samemu, a czasami z przyjaciółmi, wspólne wypalanie black devili i słuchanie muzyki. Oprócz tego J.H. uwielbia jeszcze wytrawne wino oraz wieczorki literackie. | |
| ... a najmniej: niemoc przelania swoich emocji na papier, gasnące fajki i zgubione zapalniczki. | |
| Zwierzę: Zwierzęciem J. H. jest niewielka kuna leśna o imieniu Ellis. Jest ciemnobrązową łasicą z biało-beżowym brzuszkiem i jasnym czubkiem ogona. Z racji tego, że od wielu lat jest już nieżywa, towarzyszy dziewczynie jako duch. Najczęściej owija się na szyi Joanne, bądź spoczywa w torebce, gdzie ucina sobie drzemki. Łasica najbardziej aktywna bywa wieczorem, lubi wtedy straszyć inne osoby np. przebiegając im drogę lub przeciskając się między nogami, powodując uczucie chłodu. Ellis został podarowany zmorze przez jej przyjaciela, z którym niestety dawno zerwała już kontakt. | |
| Nie rusza się z domu bez: Notatnika, papierosów i ulubionego pierścienia z purpurytem. | |
| Ulubiony kolor: Czerwień i fiolet. | |
| Sekrety jej pokoju: | |
| Ciekawostka: Czy wiesz, że do pisania wierszy oraz piosenek używa zabytkowej maszyny do pisania? |
Relacje[]
Rodzina[]
Rodzice[]
Ojciec Joanne to Moriz Nachtalb, biznesmen pochodzący z wyjątkowo zamożnego i szlachetnego rodu. Jest dziedzicem ogromnej fortuny oraz wielu dworów w środkowej części Niemiec, a także dobrze prosperującej firmy zajmującej się nieruchomościami. Wiele osób podejrzewa go o powiązania z mafią, co nie mija się z prawdą; Moriz od setek lat jest uwikłany w przestępczy świat. Mężczyzna słynie ze swojej bezwzględności i miłości do pieniędzy, dostatniego życia. Jest wyjątkowo oziębły oraz nieprzyjemny. Uważał Joanne za "wpadkę", za niepotrzebny dodatek do jego idealnego życia. Nigdy nie kochał córki, nie pozwolił nawet żeby przejęła jego nazwisko, nie mówiąc już o majątku. Ich relacje zawsze były chłodne, Moriz chciał tylko znaleźć dla dziewczyny bogatego męża i pozbyć się jej na zawsze. Jej ponowny wyjazd do Stanów Zjednoczonych bardzo mu odpowiada, nie dba przecież o to co dzieje się z jego dzieckiem.
Biologiczną matką Joanne jest Adela Mare. Dziewczyna niestety już jej nie pamięta. Krótko po urodzeniu swojej córki, Adela zniknęła w tajemniczych okolicznościach. Zmora podejrzewa swojego ojca o jej uprowadzenie lub gorzej, o morderstwo. Jedyna pamiątka po kobiecie to wisiorek z jej wizerunkiem oraz biżuteria.
Dalsza rodzina[]
Przyjaciele[]
Przyjaźni się z Rigel'em oraz z Dianą Eclipse.
Znajomi[]
Manon Mort. Camarde, Leilani
Miłość[]
Adam[]
Joanne swoją pierwszą miłość przeżyła około roku 1739, kiedy to poznała wampira o imieniu Adam. Dziewczyna zakochała się od pierwszego wejrzenia, zaimponował jej sposób w jaki chłopak postrzegał świat oraz to czym się zajmował. Adam był poetą-amatorem, dość niedocenianym, przez co wiele osób patrzyło na niego z pogardą. Majątek, który odziedziczył po zmarłej rodzinie pozwolił mu jednak wieść całkiem udane życie, poświęcone wyłącznie sztuce oraz zabawie. Joanne szybko została jego muzą, jej eteryczny wygląd i tajemniczy charakter pozwalały znaleźć wampirowi natchnienie, którego od dawna potrzebował. Związek dwóch demonów rozwijał się całkiem intensywnie, para planowała nawet ucieczkę za granicę. Niestety ich relacja zakończyła się dość gwałtownie, wszystko spowodowane przez naciski zaborczego ojca oraz śmierć chłopaka. Wampir został zaatakowany przez mieszkańców pobliskiej wioski, odcięto mu głowę, a następnie spalono. J.H. do dzisiaj podejrzewa, że jej ojciec miał z tym coś wspólnego i mógł nasłać pobożnych chłopów na jej biednego kochanka. Morizowi nigdy nie imponował swobodny tryb życia, uważał także, że jego córka zasługuje na kogoś bardziej pracowitego i zamożnego. Dziewczyna bardzo ciężko przeżyła to rozstanie, ale po tylu latach pogodziła się z nim i zamknęła ten ciężki rozdział w życiu. Do dziś wspomina Adama, głównie przez sentyment i pamiątki jakie jej zostawił. Joanne zachowała sobie jego tomik poezji, do którego wraca od czasu do czasu.
Belial[]
Po śmierci swojej pierwszej miłości Joanne była zrozpaczona. Pogorszyły się jej relacje z rodzicami, którzy mieli zaplanowaną przyszłość córki i nie chcieli dopuścić do siebie myśli, że dziewczyna może chcieć od życia coś innego. Zmora wpadła w pierwsze uzależnienia, wieczory spędzała na zapijaniu smutków w podejrzanych miejscach, wśród podejrzanych upiorów. Wtedy również poznała Beliala, który zaoferował Joanne coś czego od dawna potrzebowała – zrozumienia. Demon był niezwykłym dżentelmenem, a jego inkubie zdolności szybko sprawiły, że J.H. zakochała się w nim bez pamięci. Różnica wieku i początkowo opiekuńczy charakter Beliala pomogły dziewczynie wyjść z dołka, jednak jednocześnie sprawiły, że stała się uzależniona od swojego nowego partnera. Przez jego wpływ zmora całkowicie zerwała kontakty z rodziną. Około 1959 roku para postanowiła uciec do Stanów Zjednoczonych; w tym czasie kształtował się ruch hippisowski, do którego chętnie dołączyli. Joanne spędzała całe dnie wśród dzieci kwiatów, odkrywając siebie i swoje powołanie. Nie miała pieniędzy, więc dorabiała sobie śpiewając na ulicy. Wydawałoby się, że wszystko jest w porządku, jednakże wtedy prawdziwa natura Beliala wyszła na jaw. Inkub okazał się bardzo zaborczy i agresywny, nie pozwalał J.H. niemal na nic. Wprowadził ją w kolejne nałogi, tym razem od substancji psychoaktywnych; stosował wobec dziewczyny przemoc, znęcał się nad nią psychicznie. Mężczyzna miał poważne problemy finansowe (podpadł także lokalnej mafii), dlatego zaczął zmuszać swoją partnerkę do prostytucji. Gdyby nie pomoc zaprzyjaźnionych potworów to Joanne nigdy nie uwolniłaby się z tego toksycznego związku. Wróciła do swojej ojczyzny, gdzie czekała ją konfrontacja z ojcem.
Jonathan[]
Jakiś czas temu poznała Jonathana Stew. Ich relacje opierały ją zwykłym koleżeństwie, ale nie dało się ukryć, że czują do siebie miętę.
Wrogowie[]
Ciekawostki[]
- Jej pełne imię brzmi Joanne Henriche Mare, jednak dziewczyna nie jest zadowolona z jego brzmienia dlatego dla większości potworów znana jest jako J.H.
- Imię zmory jest inspirowane słynnym malarzem Johannem Heinrichem Füssliem, autora obrazu "Nocna mara", który posłużył jako natchnienie do stworzenia tej postaci.
- Tak naprawdę jej nazwisko powinno pisać się Märe, które tłumaczy się jako klacz.
- Jako nocna mara nigdy nie może zasnąć.
- Joanne nie ma w swoim organizmie krwi, chyba, że wypije ją od swojej ofiary.
- Uwielbia krew z grupy 0Rh -.
- Wydaje się jakby cały czas była zmęczona, ponieważ ma duże cienie pod oczami.
- Jej ulubiony okres w sztuce i literaturze to romantyzm.
- Ulubionymi kwiatami dziewczyny są róże oraz heliotropy, symbolizujące miłość.
- Uwielbia heavy-metal, rock gotycki, rock psychodeliczny i punk rock. Nie znaczy to, że stroni od innej muzyki. Wbrew pozorom lubuje się w spokojnych utworach, a także w muzyce klasycznej.
- Marzy jej się piercing w miejscu gdzie są widoczne kości miednicy.
- Jest uzależniona od nikotyny.
- Zbiera zabytkowe pocztówki.
Stroje[]
- Linia: Basic
- Wydanie:
- Numer asortymentu: -
- Numer Modelu: -
- Linia: Power Ghouls
- Postać: Nightmarish Canary
- Numer asortymentu: -
- Numer Modelu: -
- Linia: A Musically Horrifiying Inspiration
- Piosenka: AC/DC - Boogie Man
- Numer asortymentu: -
- Numer Modelu: -
Galeria[]
Inne[]
Stary wygląd[]
